คำเอก คำโท คืออะไร

คำเอก คำโท คืออะไร

          คำเอก คำโท  คือ  พยางค์หรือคำที่ปรากฏรูปวรรณยุกต์เอก และรูปวรรณยุกต์โท ใช้ในคำประพันธ์ประเภทโคลง  คำประพันธ์ประเภทร่าย  (เพราะการแต่งร่ายก็ต้องจบบทด้วยคำประพันธ์ประเภทโคลงสองสุภาพ)

          คำเอก  คือ พยางค์หรือคำที่ปรากฏรูปวรรณยุกต์เอก  เช่น คำว่า แต่  ข่อย  เฟื่อง  ก่อ   บ่าย   ท่าน  พี่

  ช่วย  บ่  คู่  อยู่  ฯลฯ 

          คำเอก  รวมถึงการอนุโลมให้ใช้คำตายแทนได้  (คำตาย คือ  คำที่ประสมด้วยสระเสียงสั้นและไม่มีตัวสะกด หรือคำที่มีตัวสะกดในมาตราตัวสะกดแม่ กก แม่ กด แม่  กบ) เช่นคำว่า พระ ตราบ  ออก ปะทะ ฯลฯ 

          คำโท  คือ  พยางค์หรือคำที่ปรากฏรูปวรรณยุกต์โท  เช่นคำว่า  ค้ำ  ข้อง  ไซร้  ทั้ง  รู้  ไท้  เพี้ยง  ฯลฯ

          เอกโทษ  คือ คำที่มีความหมายและกำกับด้วยรูปวรรณยุกต์โท  แต่มีความจำเป็นที่ต้องแปลงให้เป็นคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอก  แม้ว่าคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกที่ได้เปลี่ยนจากคำที่มีรูปวรรณยุกต์โทแล้วนั้น ได้คำที่มีไม่มีความหมายแต่ยังคงให้มีความหมายเหมือนคำที่มีรูปวรรณยุกต์โทกำกับอยู่เดิมเช่น คำว่า สิ้นเลือด แปลงเป็น ซิ่น-เลือด  ภพหล้า แปลงเป็น ภพล่า เป็นต้น

          โทโทษ  คือ คำที่มีความหมายและกำกับด้วยรูปวรรณยุกต์เอก แต่มีความจำเป็นที่ต้องแปลงให้เป็นคำที่มีรูปวรรณยุกต์โท  แม้ว่าคำที่มีรูปวรรณยุกต์โทที่ได้เปลี่ยนจากคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกแล้ว นั้น ได้คำที่มีไม่มีความหมายแต่ยังคงให้มีความหมายเหมือนคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกกำกับอยู่เดิม เช่นคำว่า เล่าเรื่อง แปลงเป็น 

เหล้าเรื่อง  ค่าจ้าง  แปลงเป็น ข้าจ้าง  เป็นต้น